Rozdział 9. cz.2

1.Hahahahah niespodzianka! Dodam część drugą, bo chciałam tak dramatycznie zakończyć :P
2.Komentarze z 1 części nie wpływają na dodanie części drugiej, tylko na dodanie 10 :)
3. Pamiętajcie o piosenkach
4.Nie wiem dlaczego, ale pasowało by tutaj "Wrecking ball" , a co wy sądzicie?
5. Wiecie przepraszam, za taki krótki rozdział, ale mam wenę, tylko bardziej chodziło o dramatyczny koniec (DAM DAM DAAAM) :P
A teraz zapraszam na część drugą :P
*******
-Jak to... zabić?!- Maya miała mieszane uczucia.- A może ty po prostu chcesz, żebym od nich się odwróciła i mnie okłamujesz?
-Nie obchodzisz mnie ty, tylko to co od ciebie chcę, więc po c miałbym cię okłamywać?
-No na przykład po to, żeby zdobyć ode mnie to co chcesz... no właśnie! A  czego właściwie chcesz?
-Twojej nieśmiertelności.


-Chodź za mną.- powiedziała moja druga strona. Ona w czarnej szacie, ja w bordowej ruszyliśmy znowu przez schody- nienawidzę tyle schodzić!- mruknęła. Zatrzymałam się gwałtownie i złapałam ją za rękę. 
-Spójrz.- uśmiechnęłam się i w myśli zaczęłam mówić regułkę do powietrza. Po chwili na miejscu dwóch "bliźniaczych" dziewczyn były dwie mgły, które łudząco przypominały nasze kształty. w tempie natychmiastowym znalazłyśmy się na dole. Powietrze nas opuściło i od razu powróciły  nasze formy.
-Nieźle, siostro.- skomentowała ciemna strona.
-Oh.. dziękuję?- nie wiedziałam co powiedzieć.- A tak dlaczego jesteś ciemną stroną?
-Bo jestem ciemna, nie zauważyłaś?- powiedziała sarkastycznie.
No niby ma czarne włosy, ciemne oczy, ciemną szatę i nawet jest umalowana ciemnymi kolorami, ale to nie oznacza, że jest zła. Prawda?
-Nie jestem zła. Po prostu mam ciężki charakter.
Ona czyta w moich myślach?
-Nie. Po prostu mam te same myśli co ty.  
-Serio?!- nie mogłam uwierzyć. 
-Tak. a teraz wchodź.- wyszczerzyła swoje ząbki i gestem ręki kazała mi wejść przez bramę do piekieł. Przełknęłam ślinę i weszłam do mrocznego świata bólu i cierpienia. 
Nawet nie zauważyłam, kiedy stamtąd wyszłyśmy.
-Nie weszłyśmy tu nawet!- zbulwersowała się druga Emily. 
-Serio?- zdziwiłam się.
-Te drzwi.- wskazała palcem na bramę.- One mają zdolność zmieniania miejsca. Przesunęłyśmy się w kierunku wróżki. 
-Oh..- znowu zabrakło mi słów w gębie. Co ja mam odpowiadać osobie, która żyje w tym świecie 17 lat? 
-Oj już nie dramatyzuj!
-Ej! Skoro ty masz moje myśli to czy ja mam twoje?
"Tak" 
-To fajnie.- ucieszyła mnie ta odpowiedź w mojej głowie. - A jak nie jesteśmy... no wiesz... obok siebie, to tez się słyszymy?
-Jestem tak jakby twoim sumieniem. Tylko nic nie mów!- uciszyła mnie, w momencie, gdy chciałam zacząć się wypytywać o szczegóły naszej "więzi".- Teraz wchodzimy do świata pewnej czarownicy, więc musisz zachować ciszę. 
Weszłyśmy przez czarne drzwi ze srebrnym znakiem. W środku panował nastrój typowego gabinetu wróżbiarstwa. Fioletowe ściany, szklane kule, rożne "wywary",porozwieszane zasłony i wiele wiele innych przedmiotów. Usiadłam na złotym fotelu z purpurowymi poduszkami. Spojrzałam na ciemnoskórą staruszkę. Miała założone okulary i wpatrywała się we mnie.
"Tylko spróbuj się odezwać" skarciła mnie Ciemna.
-Ktoś ci pomoże. Nie bój się. wrócisz do domu. Uratujesz rodziców z rąk Thora. 
-Ale kto mi pomoże?!-krzyknęłam, a Ciemna się na mnie spojrzała. Staruszka zaśmiała się i zdjęła okulary. Ona była niewidoma!
-Twoja przyjaciółka!- pokazała mi obraz w szklanej kuli jak ktoś wyciąga z niej jakąś mgłę... jej moc! 
-May nie!- krzyknęłam i upadłam na kolana.


Maya uklęknęła przed Apollinem i zamknęła oczy.
Robisz to w słusznej sprawie!
Uniosła wzrok do góry, bóg patrzył w niebo i wymawiał jakieś formułki w języku greckim.
-Jesteś gotowa?
-Tak.- odpowiedziała natychmiastowo.
-Mayo Andersen. Zobowiązałaś się oddać mi swoją nieśmiertelność w zamian  za pomoc powrotnego dostania się na Ziemie...
-Nie pomoc, tylko masz mnie tam zabrać!- warknęła.
-Czyli dbasz o szczegóły. Więc teraz powtórz to, co ja tylko, że we własnym imieniu.
-Ja, Maya Andersen zobowiązuję się oddać moją nieśmiertelność...
-May nie!
Blondynka usłyszała głos swojej przyjaciółki i wstała z kolan. Z przymkniętymi oczami szukała źródła dźwięku. Znalazła je przy czarnej plamie w środku lasu. Obróciła się w kierunku Apolla i krzyknęła:
-Żegnaj!- po czym wskoczyła do środka.
Po kilku minutach znalazła się między ludźmi z Kręgu, którzy pochylali się nad bezwładnym ciałem jej przyjaciółki.
-Odsuńcie się ja to załatwię!- warknęła i przepchnęła wszystkich na bok. -Albo przynajmniej spróbuję.- dodała pod nosem.